Tanie wakacje nad morzem w Polsce

Morze Bałtyckie

26 June 2012r.

Polskie wybrzeże Morza Bałtyckiego obejmuje fragment południowej jego części zwanej wybrzeżem południowego Bałtyku. Rozprzestrzenia się ono w obrębie regionu fizyczno geograficznego zwanego Pobrzeżem Południowobałtyckim, od granicy z Rosją (Obwód Kaliningradzki) przebiegającej na wschód od Nowej Karczmy na Mierzei Wiślanej, do granicy z Niemcami wytyczonej na zachód od Świnoujścia na wyspie Uznam. Długość lini brzegowej Polski wraz z Zalewem Szczecińskim i Zalewen Wiślanym wynosi 694 km. Polskie wybrzeże Morza Bałtyckiego ukształtowane zostało w krajobrazie młodo glacjalnym powstałym podczas ostatniego zlodowacenia bałtyckiego. Brzegi takich form glacjalnych, jak faliste wysoczyzny morenowe lub wzgórza czołowo --morenowe, mają charakter stromych klifów. Wybrzeżami klifowymi odznaczają się kępy nadmorskie: Redłowska, Oksywska, Pucka i Swarzewska, wysoczyzny okolic Gardna, Jarosławca, Sarbinowa i Ustronia Morskiego, Rewala i Pobierowa, a także wyspa Wolin. Klify polskich wybrzeży Morza Bałtyckiego osiągają w wielu miejscach wysokość 40-50 m. Klif Kępy Swarzewskiej k/Jastrzębiej Góry ma wysokość 57 m, a klif wyspy Wolin przekracza nawet 100 m Poza wymienionymi klifami u polskich brzegów przeważa typ wybrzeża zalewowo-mierzejowego z licznymi i szerokimi plażami. Głównym ich składnikiem są mierzeje i przybrzeżne pola zwydmionych piasków, które rozwinęły się w obrębie nisko położonych odcinków pradolin i depresji końcowych. Mierzeje oddzielają od otwartego morza zalewy, jeziora i przybrzeżne mokradła. U ujścia Wisły i Odry utworzył się typ wybrzeża deltowego, zamkniętego od strony morza mierzejami lub wałami brzegowymi. Ruchome wydmy Mierzei Łebskiej wznoszą się ponad 40 m wysokości, podobnie jak utrwalone wydmy Mierzei Wiślanej. Wybrzeże i przybrzeżne wody morskie ulegają ciągłym przeobrażeniom, powodowanym procesami naturalnymi lub sztucznymi (gospodarcza działalność człowieka). Ochrona polskiego wybrzeża przed procesami naturalnymi ma głównie charakter zachowawczy. Podejmowane są działania zmierzające do zabezpieczenia brzegów abrazyjnych i akumulacyjnych przed spiętrzeniami fal wiatrowych i sztormowych. Klify chroni się betonowymi opaskami, mierzeje - ostrogami palisadowymi, a nisko położone tereny - wałami przeciwpowodziowymi. Katastrofalne sztormy, występujące co kilkadziesiąt lat, powoduję wielkie straty materialne i ofiary w ludziach (1497, 1872, 1904-1913 tzw. sztormy sylwestrowe, 1983). Pogarszający się stan czystości wód utrudnia w coraz większym stopniu eksploatację walorów i zasobów Morza Bałtyckiego oraz przyległego pasa wybrzeża. Problem ten występuje na całej długości polskiego wybrzeża ale szczególnie ostro zaznacza się na obszarze Zatoki Gdańskiej.