Tanie wakacje nad morzem w Polsce

Równina Odrzańsko-Zalewowa

28 September 2011r.

Tą nazwą określają geografowie dolinę dolnej Odry i jej ujścia. Ujście Odry do Bałtyku jest dosyć osobliwe - stwierdza w swej Geografii fizycznej Polski prof. Jerzy Kondracki. Rzeka ma niewielki spadek i płynie zabagnioną doliną o szerokości od 2 do 3 km, dwoma ramionami, z których zachodnie - główne - rozszerza się lejkowato ku Zalewowi Szczecińskiemu, a wschodnie, nazywane Regalicą, przepływa przez duże jezioro Dąbie (56 km8 powierzchni, 4,2 m głębokości). Dolina wysłana jest mułami rzecznymi. Grubość tej warstwy wynosi średnio 25 m. Na zalegających pod tą wafttwą żwirach i piaskach występuje warstwa torfu grubości od 5 do 9 m. Położona na wschód od jeziora Dąbie i Zalewu Szczecińskiego równina wznosi się tarasami do wysokości 20-25 m n.p.m. i zbudowana jest z piasków i iłów jeziornych. Zalew Szczeciński łączy się z Morzem Bałtyckim poprzez trzy wąskie cieśniny. Piana na zachodzie, Świna pośrodku i Dziwną na wschodzie. Jest rozległym, lecz płytkim rozlewiskiem (635 kmł powierzchni i 9 m głębokości maksymalnej). Ciekawym zjawiskiem w cieśninach łączących zalew z Bałtykiem są tzw. delty wsteczne. Woda w cieśninach zwykle płynie w stronę Bałtyku, osadzając niesiony materiał po stronie otwartego morza. Stąd zabierany jest dalej przez fale. Zalew odgrywa więc rolę wielkiego przemysłowego jeziora. Jednakże w czasie silnych wiatrów północnych woda na Bałtyku może zostać spiętrzona do 1—2 m wysokości. Wówczas do zalewu płynie prąd od strony morza. Transportuje on z powrotem materiał z cieśnin i osadza go wewnątrz zalewu. W ten sposób powstało nad Świną bardzo dużo niskich wysepek, barykadujących jej południowy koniec. Trzeba było dla celów żeglugowych przekopać wśród nich specjalny kanał. 1Moroszka — rezerwat florystyczny. Największe w Polsce (54,24 ha) stanowisko maliny moroszki. Bielice — rezerwat glebowo-florystyczny (3,93 ha). Naturalny fragment zespołu roślinnego z charakterystyczną glebą bielicową. Rezerwaty lęgów ptasich: Zarnowskie Lęgi, Gackie Lęgi — oba rezerwaty w rejonie jeziora Łebsko, w jego części południowo-wschodniej, pobrzeże i pas wody o łącznej powierzchni ok. 2000 ha. Klukowe Lęgi — w części północno-zachodniej jeziora Łebsko (ok. 1000 ha). Gardneńskie Lęgi — o pow. ok. 1000 ha w północno-wschodniej części jeziora Gardno. Wyspa kamienna — na jeziorze Gardno (0,6 ha) szczególnie bogata w lęgi rzadkich ptaków. Przez teren Parku przepływają następujące rzeki: ŁEBA na długości ok. 4000 m, LUPOWA - ok. 2500 m i PASTYNKA -4500 m. Ponadto występują liczne kanały i rowy melioracyjne. Na terenie parku znajdują się cztery jeziora typu przybrzeżnego: ŁEBSKO — długości 16,3 km, szerokość 7,6 km, głębokość maks. 6,3 m, średnia 1,6 m, powierzchnia 7140 ha. GARDNO - długość 6,8 km, szerokość 4,7 km, głębokość maks. 2,6 m, średnia 1,3 m, powierzchnia 2468 ha, DOŁGIE WIELKIE - długość 2,7 km, szerokość 0,9 km, głębokość maks. 2,9 m, średnica 1,4 m, powierzchnia 156 ha i DOŁGIE MAŁE - rezerwat ścisły - długość 0,5 km, szerokość 0,15 km, głębokość maksym. 1,7 m, średnia 0,7 m, pow. 9,7 ha. Warto dodać, że w obrębie Słowińskiego Parku Narodowego znajduje się wieś KLUKI — interesujący zespół etnograficzny, związany ze Słowińcami, odwiecznymi mieszkańcami tego regionu.